بروز و اهمیت چکه کردن شیر از پستان ها در دوره خشکی

سه رکن اساسی در زمان خشک کردن دام : مدیریت، سلامت پستان و آسایش دام می باشد.

پتاتسیل ژنتیکی گاوها در دهه اخیر جهت تولید شیر افزایش یافته است و در نتیجه توقف تولید شیر در دام های پر تولید در زمان خشکی به یک چالش تبدیل شده است. مقدار زیاد شیر منجر به تورم پستان می شود. تورم پستان باعث درد و ناراحتی می گردد که در نتیجه دام زمان کمتری را صرف دراز کشیدن می کند و سلامت او به خطر می افتد.

تشکیل سد کراتینی، به عنوان سدی مهم در برابر بروز عفونت های پستانی جدید، در گاوهای مختلف متفاوت است و گزارش شده است که در ۵۰ درصد گاوها تا ده روز پس از خشکی هنوز این کانال باز است.

 

 

گرچه در زمان خشکی، شیری از پستان خارج نمی شود اما گاو همچنان به تولید شیر تا چند روز ادامه می دهد.  در نتیجه، فضای سیسترنال، مجاری و آلوئولی غدد ترشح شیر پستان متورم می شود. حجم پستان و فشار داخلی به واسطه انباشتگی شیر افزایش می یابد و ممکن است گاو احساس درد کند و شیر از پستان خارج شود. این امر در روزهای اول، نفوذ باکتری ها را از طریق مجرای کانال تسهیل می کند تا اینکه خشک شدن کامل شود. 

 

اعتقاد بر آن است که هر دو عامل تغییر بیوشیمیایی و افزایش فشار داخل پستان حاصل از تولید شیر در زمان خشکی و چکه کردن شیر از پستان، آمادگی برای بروز عفونت های پستانی در اوایل دوره خشکی افزایش می دهد.

برخی انجمن های دامپروری، خشکی ناگهانی را زمانی پیشنهاد می کنند که تولید شیر به 15 لیتر در روز رسیده باشد. توصیه می شود که شیر حداقل به میزان ذکر شده برسد زیرا هر چه میزان شیر تولیدی در زمان خشکی بیشتر باشد احتمال بروز عفونت های جدید پستانی افزایش می یابد.

پلمپ کراتینی دفاع طبیعی بدن در برابر ورود باکتری ها به داخل پستان در طی دوره خشکی است. در طی یک تحقیق رابطه بین تولید شیر و بسته شدن کانال پستانی مشخص گردید . در پایان هفته ششم خشکی، 47 درصد از کوارترها گاوهایی با تولید 21 کیلو و بیشتر همچنان باز بود در حالی که  تنها 19درصد از کوارترهای گاوهای با تولید کمتر از 21 کیلوگرم در طی این دوره باز بود.

 

 

اگر چه یکی از اهداف در زمان خشک کردن دام به حداقل رساندن احتمال بروز عفونت های جدید است با این حال مدیریت و آسایش دام نیز می بایست مورد توجه قرار بگیرد. بین تولید شیر و چکه کردن شیر و احتمال بروز بیماری های جدید عفونی ارتباط مستقیم وجود دارد. نتایج تحقیقات بیان می کنند وقوع چکه کردن شیر در گله ها کمتر از میزان واقعی تخمین زده می شود. بنابراین در روزهای ابتدایی خشک کردن گاو، شناسایی دام هایی که از پستان شان شیر خارج می شود برای جلوگیری از بروز بیماری های جدید عفونی ضروری به نظر می رسد.

نوشتاری در خصوص ورم پستان

ورم پستان پر هزینه ترین بیماری صنعت دام شیری است، حتی زمانی که بیماری به صورت تحت بالینی است و باکتری ها در پستان وجود دارند. این عوامل بیماری زا بافت ترشح کننده شیر را تخریب می کنند و باعث کاهش تولید شیر می شوند. ورم پستان تحت بالینی را نمیتوان به راحتی تشخیص داد اما در صورت بالا بودن سلول های بدنی (سوماتیک) میتوان به وجود آن آگاه شد. تعداد 1 میلیون سلول در میلی لیتر شیر بیانگر آن است که بیش از 30 درصد کوآرترهای گله آلوده به ورم پستان است. 

یک دامدار سالانه چقدر پول از دست میدهد؟

گله های با شمارش سلولی بالا و کوارترهای مبتلا، 20 تا 30 درصد از تولید شیر و درآمد خود را از دست میدهند. در یک گله 500 راسی، با میانگین تولید 35 کیلوگرم شیر در روز به ازای هر گاو و با قیمت شیر 2000 تومان به ازای هر کیلو شیر، 20 درصد کاهش به معنای دو و نیم میلیارد تومن ضرر در سال خواهد بود و علت آن تنها ورم پستان است.

با مدیریت صحیح شیردوشی و با توجه به علم روز، از هدر رفتن سرمایه خود هر چه سریعتر پیشگیری کنید.

دستگاه شیردوش:

دستگاه شیردوشی معمولا 12.5 تا 15 اینچ جیوه فشار بر بیرون سرپستان ها وارد میکند. این میزان فشار، اختلافی حدود 15 برابر فشار داخل پستان ایجاد می کند که برای باز کردن اسفنکترها و خروج شیر از پستان ها کافی است. حتی در پایان شیردوشی که فشار داخل پستان کاهش یافته است هنوز این مقدار برای تخلیه شیر کافی است. همانطور که خلا باعث بیرون کشیدن شیر می شود، خون و مایعات سلولی و لنف را نیز به سمت پوست سرپستان می کشد. اگر فشار خلا دائمی باشد آسیب ظاهر می شود و دام به سرعت به ورم پستان مبتلا می شود. پولساتور برای جلوگیری از بروز این مشکل طراحی شده است.

ورم پستان: 
آسیبی که ورم پستان به دامدار می زند سالانه معادل 200 دلار (به علت نوسان نرخ شیر از واحد دلار و از داده های بین المللی برای بیان ضرر استفاده شده است) به ازای هر راس گاو می باشد. طبیعی است که دامداران برای افزایش درآمد خود می بایست این بیماری را کنترل نمایند. در صورت درگیری پستان با عوامل به وجود آورنده ورم، سلول های تولیدکننده شیر از بین می روند و باسلول های غیرتولیدکننده جایگزین می شوند که نتیجه آن کاهش تولید دام تا پایان عمر می باشد. پاتوژن ها از طریق سرپستان و کانال آن وارد بافت پستان می شوند. کانال پستان در حالت عادی توسط اسفنکتر خود بسته نگه داشته می شود تا شیر از پستان بیرون نریزد و عوامل خارجی نیز وارد پستان نشوند. از طرف دیگر لایه کراتینی تشکیل شده در مسیر کانال با کشتن عوامل بیماری زا سعی می کند از ورود مهاجمین به داخل پستان ممانعت به عمل آورد.

عوامل بیماری زای واگیردار: 
این عوامل توسط دست ها، دستگاه شیردوش و راه های دیگر منتقل می شود. بنابراین در زمان دوشش و به خصوص در زمان ابتلا به ورم پستان، شیردوشی می بایست با دستکش نیتریل بدون پودر دوشیده شوند تا انتقال بیماری کاهش یابد.

استافیلوکوکوس آگلاکتیه در داخل پستان زندگی میکند و خارج از پستان برای مدت طولانی زنده نمی ماند. این باکتری به پنی سیلین حساس می باشد و در صورتیکه درمان شود به گله باز نمی گردد مگر اینکه توسط یک دام مبتلای تازه خریداری شده وارد محیط شود.

استافیلوکوکوس اورئوس در داخل پستان و روی پوست گاو مبتلا زندگی میکند. با مدیریت مناسب می توان شیوع ان را کنترل کرد. این باکتری در مراحل اولیه آلوده شدن غدد پستانی، به آنتی بیوتیک ها حساس است اما در صورت طولانی شدن بیماری، پاسخ به درمان کاهش می یابد. در موارد حاد میتواند منجر به مرگ دام شود.

استافیلوکوکس دیس گالاکتیه ممکن است در هر مکانی وجود داشته باشد: در پستان، شکمبه، کود و در بهاربند. این باکتری را با ضدعفونی صحیح می توان کنترل نمود و نسبت به آنتی بیوتیک ها حساسیت متوسطی دارد.

ماکروپلاسما موجود خاصی است. به عنوان باکتری و ویروس شناخته نمی شود و در خانواده میکروب ها طبقه بندی می گردد. این موجود دیواره سلولی ندارد و نسبت به آنتی بیوتیک هایی که به دیواره سلولی حمله می کنند پاسخی نمی دهد. از آنجاییکه درمان قطعی و مشخصی برای میکروپلاسماها وجود ندارد بهترین راه کنترل، ممانعت از خرید دامهای مبتلا از طریق بررسی آزمایش خون می باشد.

عوامل بیماری زای محیطی: 
این موجودات در محل زندگی دام زندگی می کنند و همیشه وجود دارند. باکتری کلی فرم یک آلوده کننده محیطی است. آنها در کود، آب آلوده و بستر دام زندگی میکنند. ضدعفونی دقیق برای کنترل این پاتوژن ها لازم است. این عامل بیماری زا به آنتی بیوتیک حساس نیست.

استافیلوکوکس اوبریس همه جا زندگی میکند: در شکمبه، کود و حتی در پستان. آنها را می توان با ضدعفونی صحیح و دوشش از پستان های تمیز و خشک کنترل نمود.

بیشترین زمان ابتلا به ورم پستان:

نرخ ابتلاهای جدید در زمان دو هفته اول خشک کردن دام و دو هفته آخر دوره خشکی بیشترین است. همچنین نرخ ابتلاهای جدید در اوایل دوره زایش افزایش می یابد و سپس به تدریج کاهش می یابد. 

دمپر پمپ خلا چه کاربردی دارد؟

تمامی پمپ های خلا دارای لوله خروجی هوا می باشند. به این معنی که پس از مکیده شدن هوا از خطوط شیردوشی، هوا از طریق لوله ای از پمپ خارج می شود.

در انتهای لوله خروج هوا، قطعه ای به نام دمپر جایگذاری می شود که این دمپر همانند شیر یک طرفه از جریان معکوس هوا به داخل پمپ جلوگیری می کند. در حالت عادی در اثر حرکت روتور و خروج هوا از پمپ، دمپر خود به خود باز می شود و اجازه خروج هوا را می دهد و سپس در زمان خاموش شدن پمپ و قطع جریان خروجی هوا، دمپر به حالت اول باز می گردد و از ورود هوا یا اشیاء به داخل پمپ جلوگیری می کند.

گاهی در اثر قطع ناگهانی برق در سالن شیردوشی، پمپ خلا از کار می افتد. در این زمان به علت وجود فشار منفی در سیستم شیردوشی، هوا به سرعت از محیط وارد پمپ وکیوم می شود. این جریان معکوس هوا سبب توقف ناگهانی حرکت روتور پمپ و چرخش روتور در جهت معکوس می گردد. حرکت در جهت برعکس باعث خرد شدن فیبرها، ترک خوردن پوسته پمپ و آسیب شدید به پمپ می شود. بنابراین با نصب دمپر بر روی لوله خروجی در صورت قطع برق و یا هر عاملی که منجر به توقف پمپ گردد از بروز این مساله پیشگیری می شود.

روش کار در زمان دوشش با دستگاه شیردوش سیار

در مقایسه با دست دوشی، شیردوش برقی برای دوشش دام ها به نیروی کارگر کمتری نیاز دارد؛ در عوض تعداد افراد بیشتری برای شستشو و نگهداری شیردوشی قبل و بعد از دوشش مورد نیاز است. 

دامداری های بزرگ از شیردوش های بزرگ با لوله کشی های مختلف برای دوشیدن شیر و انتقال به تانک خلا بهره می گیرند. جایگاه شیردوش ثابت می تواند از ۶ تا ۴۰ راس دام را در هر نوبت شیردوشی نماید. 
دامداری های کوچک که ۵ تا ۱۰ راس گاو دارند از شیردوش های سیار استفاده می کنند. این شیردوش ها دارای مخزن کوچکی هستند که شیر توسط لاینرها به کمک خلا در آن ذخیره میشود. شیردوش های سیار در واقع همانند جاروبرقی عمل می نمایند. زیرا در ابتدا خلا ایجاد می کنند و سپس و با مکش حاصل از پمپ خلا شیر را از پستان تخلیه می کنند. 
کارکرد شیردوش های سیار در کل به یک شکل است و معمولا اهمیتی ندارد که دستگاه دارای چند خوشه شیردوشی باشد.

1- همه قسمت های شیردوش را تمیز کنید.

شیر خام در تماس با هوا و از هر محلی که عبور کند به سرعت خشک میشود و آلودگی ها را به خود جذب می کند که می تواند به راحتی سبب ترش شدن شیرو از بین رفتن آن شود. بنابراین بدون استثنا و بعد از هر وعده دوشش تمام قسمت های دستگاه را شستشو نمایید. دستگاه را ماهیانه و یا ماهی دوبار از نظر سلامت قطعات بررسی کنید و قطعات معیوب را تعویض نمایید. این بررسی ها می بایست قبل از خراب شدن دستگاه در زمان دوشش انجام شود. 
ضدعفونی و شستشوی لاینرها، شیلنگ ها و ظرف ذخیره شیر پس از هر وعده دوشش ضروری است. اگر شیردوش در جای نامناسبی نگهداری می شود بعد از شستشو، دستگاه را با کاور بپوشانید تا آلودگی وارد آن نشود.

2- از انجاییکه شیردوش با خلا کار می کند، قبل از روشن کردن دستگاه از اتصال صحیح شیلنگ ها و واشر در بیدون و سلامت این قطعات اطمینان حاصل کنید.

3- اگر دام را در طویله و یا جایگاه خاصی می دوشید با قرار دادن مقداری غذا و ایجاد فضایی آرام ، شیردوشی را برای دام خوشایند و بدون استرس نمایید.

4- قبل از دوشش پستان ها را به آرامی با حوله و یا دستمال مرطوب تمیز کنید تا آلودگی وارد شیر نشود. توجه داشته باشید که لمس پستان باعث تحریک دام به شیردوشی می شود. اگر پستان از شیر پر است و شیر از پستانها خارج میشود این فرایند را سریعتر انجام دهید تا دوشش زودتر آغاز شود.

5- قبل از دوشش سرپستان ها را با محلول ضدعفونی (معمولا ترکیبات ید دار یا کلره ) آغشته سازید. و کمی صبر کنید تا خشک شود. پس از ضدعفونی، پستان را لمس نکنید.

6- اکنون دستگاه را در کنار دام و در شرایطی که دسترسی به پستان راحت تر باشد قرار دهید. در برخی دام ها دوشش از کنار و در برخی از بین پاهای عقب انجام میشود.

7- خرچنگی را با دست به گونه ای بگیرید که شیلنگ شیر به سمت خودتان و دستگاه باشد. خرچنگی را با دست به گونه ای بگیرید که شیلنگ شیر به سمت خودتان و دستگاه باشد. وظیفه خرچنگی در اصل جمع آوری شیر دوشیده شده از طریق لاینرها و انتقال به بیدون می باشد. در زمان دوشش وضعیت قرارگیری خرچنگی نسبت به پستان را کنترل نمایید و دقت کنید که خرچنگی پیچ نخورد.

8- دکمه خرچنگی را باز کنید تا خلا وارد خرچنگی شود و گوش کنید که صدای پولساتورها درست باشد. در هر ثانیه می بایست دوبار صدای "تیک" بشنوید. سپس هر چه سریعتر لاینرها را متصل کنید تا سرعت خلا کاهش نیابد‌ 


9- همه لاینرها را همزمان وصل کنید. در زمان دوشش گاو و شتر اگر در سمت چپ دام نشسته اید، ابتدا سرپستان عقب سمت راست و سپس سمت چپ را به لاینر وصل کنید و سپس بر همین منوال سرپستان های جلو را متصل نمایید. این عملیات را هر چه سریعتر و با آرامش انجام دهید تا خلا از دست نرود. برای اتصال لاینرها، با دست خرچنگی را به سمت سرپستان هدایت کنید و این کار را به عهده مکش دستگاه نگذارید.

10- کنترل کنید که آیا شیر وارد خرچنگی میشود یا خیر و مسیر آن را بررسی کنید. اگر همه چیز به خوبی پیش میرود در آرامش صبر کنید تا دستگاه همه شیر دام را بدوشد.

11- اگر جریان شیر به بیدون بسیار کند شده است، خرچنگی را از پستان جدا کنید. برای جدا کردن خرچنگی، دکمه رو خرچنگی را به سمت بالا بکشید، شیلنگ شیر را تا کنید و یا شیر هوا را ببندید.

12- با تکرار مراحل بالا دام بعدی را بدوشید. با پایان دوشش، دستگاه را خاموش کنید. اکنون در بیدون را بردارید و شیر دوشیده شده را استفاده نمایید.

13- دستگاه را مطابق روش زیر بشویید.

آموزش شستشوی دستگاه شیردوش سیار

آیا پولساتورها نیاز به تنظیم شدن دارند؟

پیش از مطالعه این نوشتار در نظر داشته باشید که برخی شرکت های سازنده برد پولساتور، برد الکترونیکی را درون قاب محافظ با استفاده از لاک، مخفی می کنند و کاربر دسترسی به برد ندارد. در این نوع پولساتور برقی، تنظیم به روش متفاوتی انجام می شود.

برای تنظیم پولساتور برقی نصب شده بر روی دستگاه شیردوش، ابتدا قاب پلاستیکی روی پولساتور را بردارید. اکنون شما قابی که برد را پوشانده است و بوبین ها را مشاهده می کنید. حال می بایست برد را از بوبین ها جدا کنید. برای این کار می بایست سوکت های برد از بوبین ها جدا شود. پولساتورهای برقی معمولا دارای چهار کانال و بر روی برد نیز دارای چهار سوکت می باشند. پیچ روی قاب پوشاننده برد را باز کنید تا با برداشتن قاب پلاستیکی، برد مشاهده شود.

در مرحله بعد، برد را به آرامی از بوبین ها جدا کنید و آن را به صورت وارونه بر روی بوبین ها متصل کنید. در این حالت مشاهده می کنید که بر روی برد پولساتور یک چراغ قرمز رنگ کوچک وجود دارد. با روشن شدن پولساتور، چراغ کوچک شروع به چشمک زدن میکند. اگر پولساتور شما گاودوش باشد معمولا در یک دقیقه 60 بار خاموش و روشن می شود. اگر تعداد خاموش و روشن شدن چراغ کمتر و یا بیشتر از این مقدار است و شما یا سرویس کار دستگاه شیردوش آن را به عمد تغییر نداده است می توانید با استفاده از یک پیچ گوشتی دو سوی باریک و از طریق پتانسیومتر قرار گرفته در کنار لامپ، مقدار آن را به عدد مورد نظر برسانید. با پیچاندن پتانسیومتر به چپ و راست مقدار آن کمتر و بیشتر می شود.

در مدل های پیشرفته تر، در کنار لامپ کوچک، یک صفحه نمایشگر کوچک مشاهده می کنید که در زمان روشن بودن پولساتور برقی، در مرحله اول نوع پولساتور (60:40 - 65:35 - 70:30) را نمایش میدهد (که در اکثر مواقع به دلایل فنی شرکت سازنده امکان تغییر آن را برای مصرف کننده فراهم نمیکند) و پس از چند ثانیه تعداد ضربان در دقیقه (60 عدد برای گاو، 100 تا 105 عدد برای گوسفند و 90 عدد در دقیقه برای بزدوشی) نمایش داده می شود که مانند مدل قبل با پتانسیومتر قابل تغییر می باشد.

در صورتیکه برای بزدوشی و یا گوسفند دوشی قصد استفاده از پولساتور بزدوش و یا پولساتور گوسفند دوش را دارید، موضوع را با سرویس کار و یا شرکت تولیدکننده در میان بگذارید تا پولساتور را از حالت 60:40 و یا سایر حالت های گاودوشی، به نسبت 50:50 تغییر حالت دهد.

حال بعد از تنظیم پولساتور، برق آن را قطع کنید. برد را به روش درست در محل قرار دهید و قاب ها را ببندید.

گاهی مشکل ضربان پولساتور به خاطر برد پولساتور نمی باشد و بوبین ها و قطعات داخلی دچار آسیب و یا فرسودگی شده اند. در این حالت سرویس پولساتورها (تعویض کامل بوبین و یا بوشن و مغزی ها) الزامی است.

لطفا توجه داشته باشید که هیچکدام از قطعات پولساتور بادی و برقی نیازی به روغن کاری ندارند و در واقع روغن به علت جذب گرد و غبار، باعث بروز اصطکاک و خرابی پولساتورها می شود. برای تمیز کردن پولساتور صرفا از پارچه بدون کرک تمیز استفاده کنید و هرگونه آلودگی و چسبندگی را برطرف سازید.

همانند تعویض دوره ای قطعات لاستیکی مانند لاینر و شیلنگ، برای دوشش بهینه دام های خود به صورت دوره ای سیستم ضربان ساز و پولساتورها را سرویس و بررسی نمایید.

برخی دامدارها برای هر واحد دوشنده یک پولساتور چهارکاناله نصب می کنند تا در صورت خرابی، بلافاصله شیلنگ دوقلوی واحد از کار افتاده را به پولساتور مجاور نصب کنند تا وقفه ای در عملیات شیردوشی نیافتد.

استرس گرمایی و راهکارهای مدیریتی و تغذیه ای

برای حل و رفع هر مشکلی ابتدا باید از آن مشکل شناخت پیدا کنیم و در مورد راهکارهای حل آن تصمیم گیری نماییم. تنش یا استرس گرمایی یکی از معضلات معمول در دامداری می باشد که به طبع آن ضررهای اقتصادی زیادی به گله تحمیل می گردد. علت عمده پیداش این مسئله تغییرات دمایی محیط می باشد که هر ساله به طور ناگزیر حادث می گردد و از کاهش تولید تا تحمیل تلفات، گستردگی ای دارد.

این موضوع بسیار حایز اهمیت است که این تنش و دامنه حدوث آن، طی سالها با افزایش تولید دامها و بالارفتن حساسیت آنها تغییر نموده است و از سطح دمای ۲۵درجه و رطوبت ۵۰ % به سطح دمای ۲۲ درجه ورطوبت ۴۵% کاهش یافته است. این مسئله موید آن است که ما در این مقابله مسیر دشواری را پیش رو داریم. به علاوه این مطلب این موضوع را روشن می سازد که این تنش مختص مناطق گرم و خشک نیست و به همان شدت می تواند درمناطق کوهستانی و جلگه ای نیز اتفاق بیافتد.

علائم ابتدایی درگیری با استرس گرمایی از افزایش تعداد تنفس، کاهش ناگهانی تولید، کاهش مصرف ماده خشک و تنفس دهانی شروع می گردد. این نشانه ها را علایم ابتدایی گویند. در ادامه ی این تنش، گاوها وارد فاز اسیدوز، عدم جمع شدن رحم، عدم فعالیت تخمدانها، درگیری با ورم پستان، لنگش و....می گردند که این موارد با شروع تنفس دهانی ،دفع بزاق و اختلال در چرخه بافری و تولید رادیکال آزاد و تضعیف سیستم ایمنی حادث می گردند. این علائم، نشانه های مخرب ثانویه هستند که تاثیر منفی بر تولید شیر، تولیدمثل و نهایتا ماندگاری دام دارند.

حال راهکار مقابله با این مسئله چیست؟

برای مقابله با استرس گرمایی دو روش تعریف گردیده است که ارتباط تنگاتنگ و تقریبا جدایی ناپذیری با هم دارند:

1. روش مدیریتی در خنک نگه داشتن محیط زندگی دامها و نحوه و زمان خوراک دهی به آنها؛
2. روش تغذیه ای جهت بررسی محتوای غذایی دامها برای کنترل مسیرهای صحیح متابولیکی و کاهش گرمای داخلی که به واسطه ماهیت تخمیر بوجود می آید.

در روش مدیریتی که ما بیشتر به مسائل ابزاری و تجهیزاتی آن می پردازیم،

• ایجاد تهویه مناسب،
• استفاده از فن های تهویه بزرگ،
• استفاده از سایبان و مه پاش سر آخورها،
• پرده های هوشمند درجهت جلوگیری از تابش نور مستقیم آفتاب
• مدیریت تراکم
• زمان انتظار درسالن انتظار شیردوش و سالن شیردوشی
• تنظیم ساعات و دفعات خوراک دهی
• تامین آب کافی وسالم برای دامها
  

از موارد توصیه شده می باشند. استفاده از مه پاش در زیر سقف های محل استراحت چندان توصیه نمی گردد، زیرا علاوه بر ایجاد رطوبت بالا که می تواند اثر گرما را تشدید کند، محیط را برای افزایش عوامل بیماری زا نیز مساعد می نماید.

بهترین حالت، استفاده از مه پاش و حتی آبپاش در سالن شیردوش و سر آخورها و ایجاد جریان هوای ملایم درمحل استراحت دام ها می باشد.

اما عوامل تغذیه ای بسیار حائز اهمیت هستند و می توانند درکنار رعایت عوامل مدیریتی، کمک شایانی به مقابله با استرس گرمایی نمایند. همانطور که اشاره شد اولین مشکلی که در استرس گرمایی ایجاد مسئله می نماید بحث اختلال در چرخه بافری بدن می باشد که ادامه آن باعث اسیدوز گردیده وبه طبع آن پدیده LPS بوجود می آید که می تواند دام را در خطر مرگ قرار دهد. برای جبران این نقیصه استفاده از مواد بافری با DCAD بالاتر وهمچنین زمانهای حلالیت متفاوت مورد بحث است.در واقع در فصول گرم سال ما نیاز به تنظیم جیره هایی با DCAD بالاتر داریم؛ یعنی افزایش متوسط ۲۵ میلی اکی والان در ۱۰۰ گرم تا سطح ۳۵ میلی اکی والان در ۱۰۰ گرم در دام های پرتولید.

این مسئله با استفاده و ترکیب مواد بافری قوی تر از جمله کربنات پتاسیم و کربنات سسکویی سدیم می تواند مرتفع گردد. بالانس و تنظیم جیره بر اساس انرژی شکست مواد مورد استفاده نیز از راه کارهای دیگر می باشد به قسمی که در تابستان با رعایت اصول تغذیه ای، اندکی نسبت کنسانتره به علوفه را افزایش دهیم و دقت کنیم که بخشی از NEL را از مواد غیر تخمیری مانند پودر چربی تامین کنیم تا علاوه بر تغلیظ کنسانتره و مصرف سطح کمتر کنسانتره، حرارت تخمیری کمتری در بدن دام تولید شود. اما از آنجا که ممکن است سطح NFC به دلیل فوق الذکر اندکی کاهش یابد و با توجه به شرایط تنشی که دام در آن قرار دارد و جمعیت میکروبی شکمبه نیز دچار آشفتگی می باشد انتظار افزایش سطح MUN به دلیل عدم توانایی فلور شکمبه در استفاده از آمونیاک می رود. پس بهتر است علاوه بر استفاده بیشتر از پروتیین عبوری به جای پروتیین میکروبی از منابع پروتیین ایده آل مثل اسیدهای آمینه نیز استفاده نماییم. در این میان یکی از دلایل آشفتگی فلور شکمبه استفاده حیوان از آب بیشتر در فصول گرم سال می باشد که به واسطه آن میزان اکسیژن بیشتری وارد شکمبه دام می گردد. این اکسیژن بیشتر، توازن محیط بی هوازی شکمبه را بر هم می زند و جمعیت جامعه بی هوازی را تقلیل می دهد.

یکی از راهکارهای کاربردی مقابله با این موضوع می تواند استفاده از مخمرها به عنوان مصرف کنندگان اکسیژن شکمبه باشد. علاوه بر مصرف اکسیژن و تثبیت محیط آن بعد از اتمام اکسیژن، لاشه مخمرها به عنوان پروتیین میکروبی مطرح می گردند. استفاده از نیاسین جهت تنظیم و تحریک بهتر متابولیسم کبد و ترکیبات حاوی کروم با توجه به نقش شان در تحریک رسپتورهای گیرنده انسولین و تامین انرژی سلولی دام و تاثیر بر روند طبیعی چرخه های انرژی توصیه گردیده است.

اما در کنار تمام این موضوعات کاهش مصرف ماده خشک در دام باعث عدم تولید و ضرر اقتصادی می گردد. برای ترغیب دام در مصرف ماده خشک سعی کنید:

• ساعات خوراک دهی را به ساعات خنک سوق دهید.
• از طرفی در خلال این مدت مقداری خوراک برای دام بریزید یا به عبارتی دفعات خوراک دهی را افزایش دهید.
• در ساعات گرم روز خوراکها را بهم بزنید و میزان رطوبت آن را تامین کنید.

دقت در تامین TMR بهتر، نیز از راهکارهایی است که باید مد نظر باشد تا سطح جدا سازی غذا توسط دام به حداقل ممکن برسد. استفاده از ملاس و تفاله بیشتر در فصول گرم سال علاوه بر خوش خوراک نمودن جیره و ایجاد چسبندگی مناسب و جلوگیری از جدا سازی می تواند بخشی از پتاسیم از دست رفته توسط تعریق را جبران نماید. همچنین کنترل رطوبت خوراک و استفاده از علوفه با کیفیت هر چه بیشتر در این زمان برای جلوگیری از افزایش استرس گرمایی به واسطه وجود قارچها و کپکها می تواند بسیار مورد توجه باشد.

 

این مقاله توسط آقای دکتر حامد نیکوکلام، متخصص تغذیه و کارشناس پرورش گاو، به رشته تحریر درآمده است.

چه مقدار شیر در روز از دست می دهید؟

کار شیردوشی عملیاتی بسیار عادی است. در واقع ما اصلا به آن فکر نمی کنیم. گویا خود به خود اتفاق می افتد. اما در واقع فرایند شیردوشی می بایبست در راس توجه قرار گیرد و موارد زیر از جمله توصیه هایی است که برای آماده سازی پستان قبل از دوشش باید هدف گذاری شود:

1. در زمان مستقر شدن دام در جایگاه دوشش، حداقل ده ثانیه سرپستان ها تحریک فیزیکی شوند.
2. حداکثر 30 تا 90 ثانیه بعد از لمس پستان (ناشی از شستشو و یا رگ زدن) خرچنگی ها متصل شوند. 
3. شیردوشی به گونه ای مدیریت شود که موارد 1 و 2 برای اولین و آخرین گاو گله به صورت یکسان رعایت شود.
4. خرچنگی ها زمانی جدا شوند که نیم تا 1 فنجان شیر در پستان ها باقی مانده باشد.

 

در نظر داشته باشید که دو فاکتور زود دوشیدن و دیر دوشیدن، هر دو باعث کاهش میزان شیر دریافتی از دام می شوند. به این معنی که می بایست اجازه دهیم هورمون اکسی توسین بر روی سلول های پستانی عمل کرده باشد و از طرف دیگر دوشش را آن قدر به تاخیر نیاندازیم که شیر گاو رها نشود.

در یک مطالعه در 64 دامداری، در بیش از 30 درصد گاوها و در 34 درصد از دامداری ها شیردهی دوفازی مشاهده گردید.

شیردهی دوفازی زمانی ظاهر می شود که در هنگام اتصال خرچنگی به پستان دام، هنوز اکسی توسین بر روی سلول های پستانی اثر نکرده باشد. به بیان دیگر، دام ها دیرتر به حداکثر سرعت خروج شیر از پستان می رسند. در یک گله صنعتی، هدف آن است که کمتر از 10 درصد گاوها شیردهی دوفازی را تجربه کنند.

نتیجه شیردهی دوفازی، گاوهای ناآرام و جمع شدن خون در سرپستان در خلال وجود خلا بدون تغییر در جریان شیر می باشد که هنوز علت آن مشخص نشده است. شیردهی دوفازی می تواند سبب سخت شدن سرپستان ها شود و این قابلیت را دارد که منجر به کاهش تولید شیر گردد.

در یک تحقیق، در گاوهایی که شیر خود را تا 30 ثانیه بعد از اتصال خرچنگی ها آزاد کردند (شیردوشی شدند)، شیردهی دوفازی مشاهده نگردید. هنگامیکه این زمان بین 30 تا 59 ثانیه بود، تولید شیر 1.8 کیلوگرم کاهش یافت و زمانیکه این تاخیر بیش از 60 ثانیه باشد، میزان افت شیر حدود 3 کیلوگرم خواهد بود.

آیا ما در حال از دست دادن شیر گاوها هستیم؟ و سوال اینجاس که برای شیر دوشیده نشده چه اتفاقی می افتد؟ آیا در بهاربند از پستان گاو بر روی زمین چکه میکند؟

بیان می شود که شیردهی دوفازی زمانی بروز میکند که زمان ناکافی به آماده سازی پستان اختصاص داده شود. ظاهرا ما در تحریک پستان و دادن زمان کافی به پستان قبل از دوشش اهمال میکنیم.

چرا این اهمال در زمان دوشش رخ میدهد؟ آیا شما برای پیشگیری از ندوشیده شدن تمام شیر گاو برنامه مشخصی دارید؟ آیا زمان تحریک پستان و شروع دوشش در سالن شیردوشی شما رعایت می شود؟ 

اگر شما برنامه مدون و استانداردی برای دوشش خود دارید ولی زمان ها بر اساس دانسته ها رعایت نمی گردد شاید یکی از علل آن، وجود کارگر کمتر و یا بیشتر از تعداد مورد نیاز در چال شیردوشی باشد.

توجه داشته باشید که بازآموزی و آموزش دادن به کارگرهای شیردوشی بسیار مهم است و می بایست همیشه مورد توجه قرار گیرد. هیچ زمان، آموزش کارگران شیردوشی نمی بایست متوقف شود.

اگر دامداری شما برای تولید شیر تاسیس شده است، شیردوشی شما یکی از مهمترین نقاط دامداری است و کارگران آن می بایست حرفه ای ترین ها باشند.

هرگز فراموش نکنید که یک گاو، گاو است

نیازهای یک گاو در طی ۸ هزار سال گذشته بسیار کم تغییر کرده است. آنچه که تغییر کرده است فهم ما نسبت به گاو و نیازهایش است. گاهی اوقات فقط لازم است که ما به نیازهای اولیه یک گاو بنگریم تا راه حل مشکلات را پیدا کنیم. یک گاو همیشه گاو است و گاو خواهد ماند.این گاو هیچ وقت مانند مرغ قدقد نمیکند و یا مانند یک اردک راه نمی رود. گاو مومو می کند، علوفه میخورد و شیر میدهد.

دامداران خسته و مستاصل شده اند از تبلیغات روزانه شرکتهایی که به آنها پیشنهاد می دهند از محصولات شان استفاده کنند تا شیر تولیدی دام ها افزایش یابد. این پیشنهادات بسیار عالی به نظر می رسند اما سوال اینجاست که آیا این محصولات واقعا تاثیر مثبتی بر تولید دام دارند؟ 

با نگاهی خوشبینانه، این کالاها ممکن است تولید دام را افزایش دهند؛ اما آیا تا بحال از خود پرسیده اید که آیا واقعا به آن محصول نیاز دارید؟ آیا با افزایش تولید، واقعا درآمد شما بیشتر می شود؟

لطقا خریدن شیر خودتان را متوقف کنید!

چرا شما باید پول زیادی برای خرید یک محصول خرج کنید اگر می توانید سودآوری خود را بدون آن نیز مدیریت کنید؟ 

ما باید بپذیریم که نرخ بالایی از کتوز، عفونت رحم، ورم پستان، جابجایی شیردان، تب شیر، مرگ گوساله نوزاد و گاوهای حذفی ناشی از خوردن اجسام خارجی و مشکلات قلبی را به واسطه تغذیه بیش از اندازه و خوراک پر انرژی ایجاد کرده ایم.

گاهی مشکل خود ما  هستیم نه دام!

لطفا به نیازهای اولیه دامها توجه کنید و ببنید چه نیاز دارند. در بعضی شرایط ما میتوانیم بسیاری از مسایل را با تغییراتی ساده و کم هزینه مدیریتکنیم. برای مثال مشکل کتوز ناشی از جیره های بسیار غنی و جابجایی های زیاد دام هاست. مساله ای که بسیار ساده و بدون نیاز به هزینه و بلکه با کاهش هزینه ها می توان از بروز آن جلوگیری کرد. 

یادآوری می شود که نیازهای اولیه گاو تغییر نکرده است. از نظر ژنتیکی توانایی هایش پیشرفت کرده است اما نیازهای اولیه اش همان است. 

ساده است که با استفاده از تکنولوژیهای جدید مانند دستگاه شیردوش شیر بیشتری به دست آوریم اما به خاطر داشته باشید اگر از تکنولوژیهای جدید استفاده می کنید (چه خوراک و چه ماشین آلات دامپروری)، نیازهای اولیه گاو را فراموش نکنید.

لطفا قبل از آنکه فن آوری جدیدی را برای حل مشکلی تهیه کنید از خود بپرسید آن مشکل چرا وجود دارد و من چگونه می توانم آن را برطرف کنم.

طرز کار دستگاه شیردوش به زبان ساده

دستگاه های مدرن شیردوشی پیچیده به نظر می رسند، اما کارکرد آن بسیار ساده است. همه شیردوش ها سرِ پستان دام خلا ایجاد می کنند که سبب جاری شدن شیر به داخل خرچنگی می شود. هر واحد دوشنده از لاینرهای لاستیکی یا سیلیکونی (که بر روی آن شل استیل و یا شل پلاستیکی قرار گرفته است) و خرچنگی شیردوشی تشکیل شده است. 

 

 

 

لاینرهای شیردوشی با ضربان پولساتور (که به یک وکیوم پمپ متصل است) به کار گرفته میشوند.

 

فضای بین لاینر و شل محفظه ضربان نامیده می شود.

 

پولساتور ها خلا را به محفظه ضربان منتقل می کنند که سبب باز شدن لاینر ها می شود. اما خلا به صورت دایم در  لاینر وجود دارد.
زمانیکه لاینر به خاطر اختلاف خلا بین محیط و محفظه ضربان باز می شود، شیر از پستان خارج می شود و  زمانیکه پولساتور جریان هوا را آزاد کند، هوا وارد محفظه ضربان می شود و چون فشار هوای پشت لاینر بیش از داخل لاینر است، لاینر جمع می شود و با ایجاد حالت ماساژ بر روی سرپستان، موجب حفظ جریان خون بر روی سرپستان می شود.

 

 

برای دوشش گاو، پولساتور 60 سیکل در دقیقه ایجاد میکند؛ به این معنی که لاینر در دستگاه شیردوش برقی گاو، در هر دقیقه 60 بار باز و بسته می شود. این مقدار در بز 90 بار و در گوسفند 105 تا 110 بار در دقیقه است. شیر دوشیده شده از همه لاینرها در خرچنگی مخلوط می شود.

 

خلا موجود در شیلنگ شیر، شیر وارد شده به خرچنگی شیردوشی را به داخل لوله های جمع آوری شیر می مکد و سپس وارد رسیور می شود. در صورتیکه هوا با شیر مخلوط شده باشد، در قسمت رسیور آزاد می شود. همه شیر دوشیده شده در این قسمت مخلوط می گردد. زمانیکه حجم شیر در رسیور به مقدار مشخصی رسید، پمپ شیر تعبیه شده در زیر رسیور، به صورت خودکار و یا دستی شیر را به تانک اصلی (شیر سرد کن)  و یا سیستم خنک کننده (پلیت کولر) منتقل می کند.

اگر شیردوش مجهز به سنسور تشخیص حجم شیر باشد، با کاهش خروج شیر از پستان ها، دستگاه دوشش را متوقف و خرچنگی ها را جدا میکند.

بعد از دوشش، سرپستانها با محلول یده ضد عفونی می شوند تا خطر آلودگی ناشی از برگشت شیر به داخل پستان در زمانیکه پولساتورها هوا را به مخزن محفظه ضربان وارد می نمایند، کاهش یابد. 

 

در شیردوش های نیمه صنعتی بجای رسیور، شیر در بیدون جمع آوری می شود.

 

مشکلات سرپستانها و علل به وجود آورنده آن

پرولاپس سرپستانها یا هایپرکراتوزیس منجر به ضخیم شدن پوست کانال پستانی و قسمت بیرونی سرپستان می شود.
شرایطی که به شکلهای مختلفی مانند حلقه سرپستان ، گل سرپستان، ساییدگی سرپستان، تشکیل پینه، سخت شدن پوست و یا انتهای پستان توصیف می شود.
هایپرکراتوزیس پاسخ فیزیکی طبیعی سرپستانها به شیردوشی با دستگاه شیردوش، دوشش با دست و یا مکیدن گوساله و بره ها است. البته شرایط آب و هوایی، مدیریت شیردوشی، میزان تولید شیر و ژنتیک دام  نیز بر بروز آن اثر دارد. برای مثال شیوع این عارضه در گله های پر تولید و در فصلهای سرد بیشتر است.

برخی عوامل بروز هایپرکراتوزیس

• شکل سرپستان
• میزان تولید شیر (دام های پرتولید مستعد ترند)
• بیشترین میزان خروج شیر از سرپستان (در زمان پیک تولید)
• مدت زمان دوشش و دوشش بیش از حد
• تعداد زایمان دام (بروز این عارضه در دام های شکم بالا بیشتر است)
• مدیریت صحیح شیردوشی و استفاده صحیح از ماشین شیردوش (تنظیم نبودن دستگاه شیردوش)
• سرپستان های بلند و نامتناسب
• گاوهای سخت دوش (به علت نیاز به دوشش بیشتر)

راههای کاهش هایپرکراتوزیس

• آماده سازی صحیح گاو پیش از اتصال خرچنگی ها و کمک به تخلیه سریعتر و کامل شیر از پستان ها 
• استفاده از شوینده ها و ضدعفونی کننده های استاندارد پستان (تیت گارد - محلول های پست دیپ و پری دیپ با دوز معین شده توسط تولیدکننده)
• اصلاح نژاد دامهای مبتلا و حذف آنها از گله
• کنترل خلا دستگاه شیردوشی
• توجه به مدت زمان شیردوشی و پایان شیر دام در صورت مجهز نبودن شیردوش به سیستم جمع کننده
• جلوگیری از هوا کشیدن لاینرها
• بررسی عملکرد پولساتورها و تنظیم دقیق ضربان پولساتور

خلا، عامل خروج شیر از پستان ها

عملکرد دستگاه شیردوش به واسطه ایجاد خلا است. اما وجود خلا به صورت مداوم منجر به احساس درد در دام و آسیب به پستان آن می شود. بنابراین عملکرد درست پولساتورها (با وصل و قطع جریان خلا در لاینرها)  منجر به تخلیه کامل شیر بدون آسیب به پستانها می گردد.

زمانی که دستگاه شیردوش روشن است، درجه خلا میزان وکیوم موجود را نمایش می دهد. یک عدد درجه خلا بعد از یونیت وکیوم و قبل از سالن شیردوشیتعبیه می شود که بیانگر میزان خلا تولید شده توسط سیستم تولید خلا است و یک درجه نیز نشانگر میزان خلا در چال شیردوشی است که معمولا در ابتدا و یا انتهای خط شیردوشی قرار می گیرد. صفحه برخی نمایشگرهای خلا، جهت نشان دادن سطح صحیح وکیوم علامت گذاری و نشاندار شده اند.

پایین بودن سطح خلا منجر به پاکدوش نشدن دام و لیز خوردن لاینر و سطح وکیوم بالاتر از استاندارد به راحتی منجر به آسیب سرپستان ها خواهد شد.

از این رو پرسنل شیردوشی می بایست نسبت به عملکرد صحیح پمپ خلا و پولساتورها آگاه باشند و آموزش داده شوند و به صورت روزانه و لحظه ای سطح خلا را بررسی و کنترل نمایند.

افت خلا در زمان نصب خرچنگی

زمانیکه لاینرها برای اتصال به پستان ها آماده می شوند تا لحظه نصب، هوا وارد سیستم شیردوشی می شود. همچنین در زمان جدا کردن و یا افتادن خرچنگی ها نیز، هوا ناگزیر وارد سیستم می شود. توجه کنید که افت خلا به علت ورود هوای به داخل دو واحد دوشنده (خرچنگی) در زمان اتصال آن ها به پستان ، می بایست کمتر از دو کیلو پاسکال باشد و پمپ ها می بایست این افت خلا را در کمتر از سه ثانیه به حالت نرمال باز گردانند .

بنابراین سالم بودن تانک رزرو خلا، برای حفط میزان خلا در زمان اتصال و جدا کردن خرچنگی اهمیت دارد و می بایست مورد توجه واقع شود. 

وکیوم رگلاتور قطعه دیگری است که به ثابت ماندن میزان خلا کمک میکند. به اینصورت که به طور اتوماتیک و در صورت افزایش خلا، اجازه ورود هوا به سیستم و برقراری تعادل را می دهد. این قطعه معمولا در ابتدای خط نصب می گردد و می بایست همواره تمیز و بدون گرد و غبار نگهداری شود تا هوای تمیز و به راحتی وارد لوله های خلا گردد.

برطرف کردن مشکل هوا کشیدن لاینرهای شیردوشی

گاهی اوقات گاوهایی وارد چال شیردوش می شوند که پستانهای نامتناسب و بدشکلی دارند. مهم نیست که چقدر تلاش کنید تا خرچنگی ها را به روش درست به سرپستانها متصل کنید، در هر حال لاینرها هوا می کشند!

به عنوان یک راه حل سریع، به شما پیشنهاد می کنیم همانند تصویر زیر با خم کردن دو طرف یک سیم مفتولی و اتصال آن به خرچنگی و فریم شیردوشی، مانع از افتادن واحد دوشنده شوید. در این حالت به راحتی می توانید بسته به سایز دام ارتفاع خرچنگی را تنظیم نمایید و از هوا کشیدن لاینرها جلوگیری کنید. 

 

با این روش، نه تنها زحمت کارگر شیردوشی کمتر می شود (اگر واقعا به این موضوع اهمیت دهد)، بلکه احتمال بروز ورم پستان، پاکدوش نشدن دام، افتادن خرچنگی بر روی سکو و کشیده شدن کود و آلودگی به داخل لاینر نیز کاهش می یابد و دامها سریع تر و کامل دوشیده می شوند.

شما نیز در صورتیکه پیشنهادات ساده و راه گشایی برای مشکلات داخل چال شیردوش دارید با ما در میان بگذارید و دامداران دیگر را مطلع سازید.

برخی سوالات رایج در خصوص لاینر شیردوشی

چگونه میتوان اطمینان حاصل نمود که لاینر خریداری شده لاینر اصل (غیر تقلبی) است؟

تشخیص اصل یا تقلبی بودن لاینر به سادگی امکان پذیر نیست. کیفیت بسته بندی آن نیز ملاک مناسبی برای تشخیص اصل بودن آن نمی باشد. بهترین راه برای فهمیدن اصلی بودن لاینر میزان دوام در چال شیردوشی و طول عمر آن می باشد. یکی از بهترین راه های تهیه لاینر شیردوشی اورجینال، خرید از فروشنده ها و شرکت های معتبر می باشد. برندهای خوشنام (به شرط اینکه تقلبی نباشند) همواره اطمینانی بر کیفیت لاینر ها هستند. مطالعه مقالاتی در خصوص لاینر و پرسیدن از افراد کارشناس نیز بسیار مفید خواهد بود.

 
کیفیت و کارایی لاینر را از کجا تشخیص دهیم ؟

هر چه کیفیت لاینر بالاتر باشد ساعت دوشش آن نیز بالاتر است؛ یعنی دیرتر پاره می شود، منجر به ورم پستان نمی شود، خلا و ضربان را به درستی به سرپستان ها منتقل می کند و در مجموع فرایند دوشش را کامل تر انجام می دهد. از آنجاییکه دامدار نمی تواند ریسک خرید لاینر و سپس تست کردن آن را بپذیرد، سوال کردن از دامدارهایی که کالای مشابه را خریداری کرده اند و استفاده از تجربه آنها، کمک بسیار بزرگی به خریدار می باشد.

مدت زمان کارکرد یک لاینر با کیفیت چقدر است؟

لاینرها بسته به کیفیت مواد اولیه و تکنولوژی تولید، دارای استاندارد دوشش از 1500 بار تا 10 هزار بار دوشش می باشند. به این معنی که مثلا بعد از 2500 بار دوشش (که این شاخص طبق فرمول خاصی محاسبه می شود) دیواره و بافت لاینر رو به تخریب شدن می گذارد. اثر شوینده ها بر روی آن کمتر می شود و بار میکروبی افزایش می یابد و در صورت استفاده بیش از حد می تواند منجر به بروز ورم پستان شود. لاینری که در مدت زمان تعریف شده عملکرد صحیحی داشته باشد و باعث ایجاد بیماری در دام نشود یک لاینر استاندارد است. بدیهی است که هر سه فاکتور تعداد دفعات دوشش در روز، تعداد واحد دوشنده و تعداد دام دوشا عوامل تاثیرگذار بر طول عمر لاینر می باشند.

 

آیا یک لاینر را برای هر دامی می توان به کار برد یا هر دام لاینر مخصوص به خود را دارد ؟

طول، قطر و سایر ویژگی های لاینر بستگی به سرپستان هر دام دارد و بر مبنای آن طراحی می شوند. برای مثال شکل پستان گاو و گوسفند کاملا متفاوت است و باید متناسب با هر دام لاینر مخصوص آن دام را استفاده کرد.

 

آیا امکان استفاده از لاینر برای هر دستگاه شیر دوشی وجود دارد ؟

ساختار هر دستگاه شیردوش با دستگاه دیگر متفاوت است و نمی توان یک لاینر را برای همه مدل دستگاه استفاده کرد. این امر به خصوص در مورد دستگاه شیردوش دلاوال مشاهده می شود. از آنجاییکه ابعاد شل و ویژگی های خرچنگی انواع دستگاه شیردوش دلاوال با هم متفاوت است، انتخاب دقیق لاینر بسیار اهمیت دارد. لاینر یک برند دستگاه شیردوش در دستگاه دیگر نیز قابل استفاده نیست. مثلا لاینر دستگاه وست فالیا به هیچ عنوان قابل استفاده در دستگاه دیری مستر نیست، چون شکل خرچنگی ها و شل ها کاملا متفاوت است.

 

آیا لاینر را در هر شرایط آب و هوایی می توان به کار برد ؟

لاینرها از موادی تولید می شوند که در دماهای مختلف، کیفیت و انعطاف پذیری خود را حفظ کنند. به این معنی که از یک لاینر می توان در گرم ترین و هم زمان در سردترین شرایط آب و هوایی استفاده نمود بدون اینکه نگران کاهش کیفیت آن بود.

به چه طریقی می توان عملکرد درست لاینر را در زمان دوشش بررسی کرد ؟

به طور یقین سرویس کار و یا کارشناس دستگاه شیردوش شما بهترین فردی است که می تواند در این خصوص اظهارنظر کند. کارگران شیردوشی نیز تبحر خاصی در شناخت اینکه آیا لاینر دام را پاکدوش میکند یا خیر دارند. لاینر و دستگاه شیردوش میتوانند منجر به کاهش تولید شوند اما معمولا این تغییر به کندی صورت می گیرد و دامدار متوجه آن نمی شود. با این حال افزایش بار میکروبی و هوا کشیدن مداوم لاینرها نشانه های خوبی بر پایین بودن و یا پایین آمدن کیفیت لاینر می باشند.